සතරැස් නුවර පුවත්

එකල්‍හි ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයාණන් වහන්සේ මනුලොවට දිවැස් හෙලන කල්හි සතරැස් නුවර දිවැසට ගැටින. පාණ්ඩුකම්භල ශෛලාසනනය ඇපලටොක්සීන මුසු පොල්තෙල් බදුනක් උනුසුම් වන්නාසේ…

"අලුත් කථාවෙක් නැත්තේමැය... කතා නායකයින්ගේ නම්ගොත් පමණෙක්මැ වෙනස්‍ යැ."

මේ අණුවන බලල් තෙම කොතෙක් අධිමානී වීද යත් විකුම්සිහ ට ද නිය පා දත් විලිසා ශ්‍රීකොත් මධ්‍යයෙහි වසුරු හෙලා චූල…

කාන් තෙමේ සතරැස් නුවරට විත් රිසිසේ පන්දු කෙළි‍යේ නිරතව වැලිත් සිය රට බලා ගියාහැ

කාරිය සඳහා ම වසන්නා වූ සාගර තෙමේ මෙන්ම පංචායුධ තෙමේ එකිනෙකාට පරස්පර දොඩමින් තැන් තැන්හි නේක බස් දොඩන්නට විය.

"මේ අනෙකක් නොවැ අපහට යම් ධ්වනි රික්තයෙක් වීනම් ඒ හද ගැහෙනා ධ්වනියයි... සුසුම් හෙලනා ධ්හ්වනියයි..

ඉදින් සක්දෙව් තෙමේ පාණ්ඩුකම්භල ශෛලශනයේ පශ්චාද් භාගය තබා නොතබා සතරැස ශ්‍රී කොත් දෙස දිවැස් යොමූ සේක්.

"ඉදින් තුන් සාලිස් වූයේ කෙසේද?"

ඉදින් දිවි ඇත්තවුන් දිවි ඇතිවම ගිනිබත් වන කලැ.. මෘත දේහයන් හළු කිරීම්හි වරද කිමැ?

ඉදින් මා සදාකල් කථන යන්ත්‍ර සන්නාමකොට විසීමට සිතුවද මේ කථන යන්ත්‍රය සදාකාලි දෝ?

සියල්ලෝ විලක්කු වන වනා සිට උන් තුටු වන තෙක් කෑගසා නටා ගයා පිටව ගියහ. දඟගෙයි සිටින්නවුන් හට තව තවත් අග්නි…

ඉන්පසු වීර විජය තෙමේ ඇවිටිලි කරන්නට විය. "මාර දිව්‍ය පුත්‍රයාණෙනි සතරැස් නුවර මා හට කිරීමට ඇති එකම නිවැරදි කිරීම නම්…

නේක උපමාවෙන් චූල පෙම්දස් පැවැසූ බස මොනවට වටහාගත් අරුණදිස්සා, "ඉදින් අප ජනතෙම මුවින් මුව යනසේ රජු අසමත් හැ... රජු අසමත්…